Jesteśmy społecznością, która kocha książki

współpraca reklamowa Historia najmłodszego, a zarazem najmroczniejszego brata rodu Scottów. Największy koszmar Aidena właśnie się spełnił – musi przejść rolę dyrektora w Akademii dla płatnych zabójców i złodziei, a tym samym stać się bardziej odpowiedzialnym za swoje czyny. Na wieść o tym nie tryska radością, a tym bardziej, gdy w szkole dochodzi do morderstwa i jedyną osobą, która jest w stanie pomóc Aidenowi znaleźć anonimowego zabójcę jest Esmeray Moon. Początek i zarazem koniec mężczyzny. Musicie być przygotowanym na to, że Aiden jest bohaterem zepsutym do szpiku kości, jest bohaterem niemoralnym i bezlitosnym. Jego starsi bracia przy nim to potulne baranki. Uważam, że bardzo ciężko było stworzyć bohatera tak bezlitosnego, który ma w swoich żyłach truciznę zamiast krwi i który w swoim słowniku nie ma wyrazy przepraszam, a który w głębi serca jest zniszczony i ma wiele niedoleczonych blizn z młodości. Weronika poradziła sobie rewelacyjnie z opisaniem tego bohatera, ponieważ czytając tę książkę odczuwamy wiele sprzecznych emocji związanych z nim. To bardzo dobrze świadczy o wykreowaniu go. Esmeray Moon w innym życiu byłaby jego bratnią duszą. Czasami odnosiłam wrażenie, że mają oni po prostu identyczne charaktery, a co za tym idzie oboje byli wybuchowi i nie dało się ich utemperować. Z pozoru wyszczekana, nad wyraz pewna siebie kobieta, która twardo stąpa po ziemi i zrobi wszystko by dotrzeć do celu, jednak gdy będziemy powoli próbować burzyć jej mur, dostrzeżemy wszystkie nieprzepracowane traumy, które wiążą się z tym, że została wychowana ona na maszynę do zabijania, a nie na kobietę, która może czasem pozwolić sobie na wrażliwość i chwilę słabości. Ich relacja głowie opierała się na pożądaniu i dotyku cielesnym drugiej osoby. Nie możemy nastawiać się tutaj na nie wiadomo jaki romans między nimi, bo oni nie są nauczeni kochać. Nie wiedzą, jakie pozytywne skutki może wnieść im miłość do ich życia, ale przede wszystkim boją się zaufać drugiemu człowiekowi w obawie na wbity nóż w ich plecy, gdy tylko odwrócą się do nich tyłem. Jestem bardzo ciekawa co Werka wymyśli w drugiej części i już nie mogę się doczekać, aż przeczytam losy tej dwójki po tym zakończeniu.